Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ. ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑ

Ράλλης Γκέκας*

Κατερίνα Μήτσου

LOCALIT Αναρτήθηκε: 10.01.2013

Η οικονομική κρίση και οι ολοένα μεγαλύτερες πιέσεις προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση να «προσφέρει περισσότερα με λιγότερους πόρους» δημιούργησαν ένα ασφυκτικό οικονομικά περιβάλλον. Η κατάσταση επιδεινώθηκε με τη μεταφορά σειράς αρμοδιοτήτων, χωρίς όμως την παράλληλη μεταφορά και των αντιστοιχών, για την υλοποίηση τους, πόρων. Οι συνθήκες αυτές οδήγησαν στην αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων χρηματοδότησης με σκοπό να προσφέρουν οι δήμοι τις ίδιες ή ακόμη και περισσότερες υπηρεσίες προς τους πολίτες τους, με το ίδιο ή χαμηλότερο κόστος.

Στη δύσκολη αυτή εξίσωση προστίθεται και ο παράγων τρόικα. Οι λύσεις πλέον δεν πρέπει απλώς να προταθούν ή να αξιολογηθούν από την τρόικα αλλά, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αποτελούν δική της επιλογή. Η λύση που επιβάλλεται πολλές φορές αποτελεί λύση για κάποιο άλλο πρόβλημα και όχι πάντως για το ζητούμενο. Σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο καθορισμός του. Μπορεί για παράδειγμα, ένα δημοσιονομικό νούμερο να περιγράψει την πολυποικιλότητα και τις προοπτικές των 325 δήμων; Το μέγεθος του δήμου, η διάρθρωση της τοπικής αγοράς, οι ανάγκες και οι ιδιαιτερότητες της τοπικής οικονομίας και κοινωνίας, η εμπειρία και οι διαχειριστικές ικανότητες του κάθε δήμου είναι ορισμένες μόνο από τις παραμέτρους που θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν αναζητούμε μία πραγματική και όχι «πολιτική» λύση. 

Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις, σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, όπου η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών των δήμων προτάθηκε ως εναλλακτική λύση. Η εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στην παροχή δημοτικών υπηρεσιών πολύ γρήγορα έγινε αποδεκτή ως εργαλείο διαχείρισης και όχι μόνο σε δήμους με ένα συγκεκριμένο πολιτικό και ιδεολογικό προσανατολισμό. Από τη δεκαετία του ΄60 με αποκορύφωμα τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 δεν ήταν λίγες οι τοπικές αρχές που προχώρησαν άμεσα στη σύναψη συμβολαίων με ιδιώτες για την ανάληψη δημοτικών υπηρεσιών.

Η διεθνής εμπειρία πλέον είναι πολύ πλούσια. Αν και η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών των δήμων διαδόθηκε με ταχείς ρυθμούς, έρευνες που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων έδειξαν ότι η ιδιωτικοποίηση δεν ήταν τόσο αποτελεσματική όσο αναμενόταν. Μολονότι η θεωρία της ιδιωτικοποίησης των δημοτικών υπηρεσιών φαίνεται να έχει ακόμη οπαδούς πληθαίνουν, ωστόσο, οι φωνές όσων υποστηρίζουν ότι έχουμε πλέον την «πολυτέλεια» να ξεφύγουμε από πολιτικούς δογματισμούς και να δούμε τις ιδιωτικοποιήσεις στις πραγματικές τους διατάσεις, με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα τους, προσδιορίζοντας το χώρο και το χρόνο που μπορούν ή όχι να τα αξιοποιήσουν.

Η επιλογή της ιδιωτικοποίησης της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων δεν είναι τυχαία. Προβάλλεται από την τρόικα ως η λύση ακόμα και στο επίπεδο της αποκομιδής των σκουπιδιών και μόνο. Έχει μάλιστα ποσοτικοποιήσει τις αναμενόμενες «εξοικονομήσεις» των δήμων από την ιδιωτικοποίηση και τις έχει εντάξει στις διεθνείς υποχρεώσεις μας, σε συγκεκριμένο χρονικό προγραμματισμό.

Προσφέρει η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων εξοικονομήσεις πόρων σε όλους τους δήμους ανεξαρτήτως μεγέθους, γεωγραφικής θέσης, δομής και χρόνου; Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό κάνοντας χρήση κυρίως της διεθνούς εμπειρίας.

ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑΣ» ΕΚΦΡΑΖΕΙ Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Στην έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής  επί του νομοσχεδίου που συζητείται στην Βουλή και το οποίο ενσωματώνει και την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με την οποία θεσμοθετήθηκε το «Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας». Συγκεκριμένα η έκθεση αναφέρει τα ακόλουθα

«6. Επί του άρθρου 4

Με την προτεινόμενη ρύθμιση συνιστάται στο Υπουργείο Εσωτερικών Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ (εφεξής «Παρατηρητήριο»), με σκοπό τη συνεχή παρακολούθηση σε μηνιαία βάση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού των ΟΤΑ και των νομικών τους προσώπων που εντάσσονται στο Μητρώο των Φορέων Γενικής Κυβέρνησης. Συμφώνως προς την παρ. 1 του ίδιου άρθρου, «στόχος του Παρατηρητηρίου είναι η επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, καθώς και απολογισμών και η ενίσχυση της οικονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ σύμφωνα με τις οδηγίες των Υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών και με τα οριζόμενα στην ισχύουσα δημοσιονομική νομοθεσία». Οι αρμοδιότητες του Παρατηρητηρίου ορίζονται στις παρ. 4, 5 και 6 του παρόντος. Μεταξύ αυτών είναι η αξιολόγηση των προβλέψεων εσόδων του ΟΤΑ και η διατύπωση προτάσεων τροποποίησης, όπου το κρίνει αναγκαίο, η παρακολούθηση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού σε μηνιαία βάση και η αξιολόγησή της, η δυνατότητα παρέμβασης, σε περίπτωση που διαπιστώνεται απόκλιση από τους τριμηνιαίους δημοσιονομικούς στόχους άνω του 10%, με την υπόδειξη μεθόδων διόρθωσης της απόκλισης τις οποίες ο ΟΤΑ ακολουθεί υποχρεωτικώς κ.λπ. Εάν η απόκλιση συνεχίζεται για δύο συναπτά τρίμηνα και δεν έχουν ληφθεί τα αναγκαία μέτρα, ο ΟΤΑ τίθεται υποχρεωτικώς, μετά από εισήγηση του Παρατηρητηρίου και απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, σε Πρόγραμμα Εξυγίανσης, γεγονός που επιφέρει σειρά από σοβαρές παρεμβάσεις στη διοίκηση και την οικονομική λειτουργία του, όπως είναι η απαγόρευση όλων των δαπανών, πλην των ανελαστικών, η επιβολή υποχρεωτικών μετατάξεων προσωπικού, η αύξηση των ιδίων εσόδων από φόρους, τέλη δικαιώματα και εισφορές, η αύξηση του ανώτατου συντελεστή επιβολής Τέλους Ακίνητης Περιουσίας για τα ακίνητα που βρίσκονται στην εδαφική περιφέρεια του ΟΤΑ, του τέλους παρεπιδημούντων, του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων κ.λπ..

Το ως άνω πλέγμα παρεμβάσεων που θεσμοθετείται με την προτεινόμενη ρύθμιση εγείρει προβληματισμό ως προς το εάν οδηγεί σε περιορισμό ή κάμψη της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας του ΟΤΑ, οι οποίες εμπίπτουν στο προστατευτικό πεδίο του άρθρου 102 παρ. 2 εδ. α΄ του Συντάγ- Η διοικητική αυτοτέλεια των ΟΤΑ έναντι της κρατικής διοίκησης περιλαμβάνει την κατοχύρωση του διοικητικού τους έργου, δηλαδή την εξουσία των ΟΤΑ να αποφασίζουν αποκλειστικώς επί των τοπικών υποθέσεων αρμοδιότητάς τους, με δικά τους όργανα, εντός των πλαισίων των γενικών κανόνων που διέπουν την οργάνωση και λειτουργία τους, καθώς και την κατοχύρωση των διοικούντων οργάνων τους (ΣτΕ 4077-4080/2009). Κατά τα ανωτέρω, οι ΟΤΑ έχουν τεκμήριο αρμοδιότητας επί των τοπικών υποθέσεων, το οποίο θεμελιώνεται απευθείας στο Σύνταγμα, και αυτοτέλεια των τοπικών αρχών τους, οι οποίες εποπτεύονται από την κεντρική διοίκηση μόνο ως προς τη νομιμότητα των πράξεων ή παραλείψεών τους και όχι ως προς τη σκοπιμότητά τους. Περαιτέρω, η οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ προσδιορίζεται τόσο υπό λειτουργική όσο και υπό οργανική άποψη. Η οργανική οικονομική αυτοτέλεια έχει την έννοια ότι οι ΟΤΑ έχουν ίδια αποφασιστικά όργανα επί των οικονομικών τοπικών υποθέσεων (βλ., αντί πολλών, Δ. Κοντόγιωργα- Θεοχαροπούλου, Το Ελεγκτικό Συνέδριο ως θεσμική εγγύηση της διοικητικής και δημοσιονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ, στον Τιμητικό Τόμο για τα 170 χρόνια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, 2004, σελ. 387). Επιπροσθέτως, συμφώνως προς το άρθρο 102 παρ. 5 εδ. α΄, «το Κράτος λαμβάνει τα νομοθετικά, κανονιστικά και δημοσιονομικά μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειας και των πόρων που είναι αναγκαίοι για την εκπλήρωση της αποστολής και την άσκηση των αρμοδιοτήτων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης με ταυτόχρονη διασφάλιση της διαφάνειας κατά τη διαχείριση των πόρων αυτών».

Με βάση τα ανωτέρω τίθεται το ερώτημα, εάν οι ως άνω εγγυήσεις του άρθρου 102 παρ. 2 του Συντάγματος θίγονται από τις παρεμβάσεις που θεσπίζονται με την προτεινόμενη ρύθμιση στους ΟΤΑ, σε συνδυασμό με την προστασία της οικονομικής αυτοτέλειας του ΟΤΑ, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο άρθρο 102 παρ. 5 εδ. α΄, η οποία συνιστά υποχρέωση του Κράτους.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ. ΥΠΑΡΧΕΙ; ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ;

Άρθρο του Θανάση Ξηρού

Δ.Ν. Πρώην Γ.Γ. Υπουργείου Εσωτερικών

Δημοσιεύθηκε 10.1.2013 στην εφημερίδα «6 Μέρες»

1. Τις πρόσφατες κινητοποιήσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση κράτησαν ζωντανές οι διαδοχικές συμπληρώσεις της νομοθεσίας για τη διαθεσιμότητα, αποκαλυπτικές προχειρότητας στην αντιμετώπιση μιας αφελούς (ή μήπως όχι;) πολιτικής δέσμευσης αναρμόδιων ήδη από το δεύτερο Μνημόνιο. Αν και το μέτρο αφορά προνομιακά δημοτικούς υπαλλήλους, το Υπουργείο Εσωτερικών προτίμησε να μείνει μακριά και να παρατηρεί σιωπηλά. Με προφανή πολιτική υστεροβουλία κρύφτηκε πίσω από τον «κυβερνητικό πατριωτισμό» του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Η εξέλιξη συμπλήρωσε την προκλητική θεσμικά εκχώρηση της αρμοδιότητας στα οικονομικά της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι «διαπραγματεύσεις» με την τρόϊκα αφέθηκαν φοβικά στον Υπουργό Οικονομικών. Ίσως, γι’ αυτό, οι δανειστές πήραν ό,τι εξαρχής ζήτησαν. Πρόκειται για γνωστή πρακτική που εγκαινίασε ο τελευταίος Υφυπουργός Εσωτερικών, επιτρέποντας στους συνεργάτες του τότε Αντιπροέδρου να αποφασίζουν ελεύθερα ερήμην του Υπουργείου. Παράδειγμα, συγκριτικά το λιγότερο επικίνδυνο, η άκριτη μείωση των απασχολουμένων σε ανταποδοτικές υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων για το 2012, τόση που οδηγούσε νομοτελειακά και άμεσα στην παροχή τους από ιδιώτες. Ανατράπηκε την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή με πρωτοβουλία κάποιων «ρομαντικών».  

2. Μετά την απώλεια στην πράξη της συνταγματικής αρμοδιότητας στο προσωπικό και τα οικονομικά της τοπικής αυτοδιοίκησης, προβάλλει επιτακτικά το ερώτημα, εάν υπάρχει πλέον Υπουργείο Εσωτερικών. Απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με την προσφυγή στα πρόσφατα πεπραγμένα του. Ο επικεφαλής της πολιτικής του ηγεσίας επιχείρησε πριν από λίγες εβδομάδες σε Κυριακάτικη εφημερίδα τον πρώτο απολογισμό της θητείας του.

Υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι θεσμοθέτησε το Παρατηρητήριο των ΟΤΑ για να εξασφαλιστεί η οικονομική τους αυτοτέλεια, λησμονώντας ότι πρόκειται για, συνταγματικά τουλάχιστον αμφιλεγόμενη, «παραμόρφωση» της λειτουργούσας προ πολλού Ελεγκτικής Επιτροπής. Ότι απέτρεψε την οικονομική κατάρρευση 73 δήμων, θα ακριβολογούσε, εάν έλεγε πως τη μετέθεσε, τεχνηέντως, στο μέλλον. Ότι ρύθμισε τη μεταφορά των μαθητών, γυρνώντας όμως το ρολόι πίσω στην εποχή πριν από τον Καλλικράτη. Ότι παρέτεινε το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», ακολουθώντας προφανώς την «πεπατημένη» για να βρει το πρόβλημα σε μερικούς μήνες άλυτο ο επόμενος Υπουργός. Ότι διέθεσε πιστώσεις για προνοιακά επιδόματα οφειλόμενα από τον Φεβρουάριο, ξεχνώντας ότι για το πρώτο δίμηνο του έτους καταβλήθηκαν μόλις τον Ιούνιο, λόγω της απογραφής των δικαιούχων.

Σε αυτά πρέπει να προστεθούν η αναβίωση των προκαταβολών σε δήμους από τους ΚΑΠ, με επιλογή χωρίς κριτήρια, και, βέβαια, όσα υπέστη ο «νόμος Ραγκούση». Χωρίς να έχει εκδοθεί η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας και με βάση μόνον διαρροές των διαδρόμων, η γραπτή υπόδειξη του Γενικού Γραμματέα της κυβέρνησης, με εντολή του Πρωθυπουργού(;), για άμεση τροποποίηση και η εγκύκλιος του Αναπληρωτή Υπουργού για «πάγωμα» των ρυθμίσεών του αποκαλύπτουν θεσμική προχειρότητα και τυφλή υποταγή σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Ο εξαναγκασμός σε, άνευ όρων, αναδίπλωση μετά τις αντιδράσεις των κυβερνητικών εταίρων, λόγω της θέσης του πρώτου και, αντίστοιχα, της προηγούμενης ιδιότητας του δεύτερου, τους εκθέτει ακόμη περισσότερο.

3. Κατόπιν αυτών, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το Υπουργείο Εσωτερικών υπάρχει. Ωστόσο προφανώς δεν θα χρειάζεται για πολύ, εάν συνεχίσει να λειτουργεί φοβικά, να εκχωρεί πρόθυμα αρμοδιότητές του και να υποτάσσεται στις απαιτήσεις φορέων, προσώπων και πολιτικών. Εάν δεν αναλάβει νομοθετικές πρωτοβουλίες στη θεσμική ύλη που διαχειρίζεται παραδοσιακά και προνομιακά. Ο Υπουργός έχει στα χέρια του ήδη από τον Ιούνιο ώριμο προσχέδιο για το πολιτικό χρήμα και σχετικές προτάσεις από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, καθώς επίσης έτοιμο σχέδιο νόμου για νέο εκλογικό σύστημα στα πρότυπα του γερμανικού. Αναμένονται από αυτόν, επιτέλους, απτά δείγματα γραφής.

Υπουργείο Εσωτερικών δεν θα χρειάζεται για πολύ, εάν εξακολουθήσουν να παραμένουν αδρανείς, έξι μήνες μετά τη σύστασή τους, με ευθύνη και του Γενικού Γραμματέα, οι τρεις επιτροπές για την επεξεργασία σύγχρονων Κωδίκων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Εάν, τέλος, δεν γίνουν σοβαρά βήματα στην εφαρμογή του Καλλικράτη, ξεκινώντας, αύριο κιόλας, με το διορισμό των Ελεγκτών Νομιμότητας. Οι σχετικές πράξεις βρίσκονται κλειδωμένες σε συρτάρι του 7ου ορόφου της Σταδίου επί ένα σχεδόν χρόνο! Σε κάθε περίπτωση, το Υπουργείο δεν χρειάζεται για να λειτουργήσει την προκλητικά πολυτελή στελέχωσή του, με δύο Υπουργούς, τρεις Γενικούς Γραμματείς και μετακλητούς που ξεπερνούν τους τριάντα. Το χειρότερο προηγούμενο της κυβέρνησης Παπαδήμου δεν αποτελεί ασφαλώς πειστικό αντίλογο.    

ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 94 ΤΟΥ Ν.3852/2010 ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ.

ΜΕ ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΓΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ.

Ακριβώς στην λήξη της προθεσμίας για την μεταβίβαση των πρόσθετων αρμοδιοτήτων του άρθρου 94 του ν.3952/2010 στους Δήμους, δηλαδή την 1^η Ιανουαρίου 2013 η Κυβέρνηση σπεύδει με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου να καταργήσει την προθεσμία και ουσιαστικά να παραπέμψει την εφαρμογή του άρθρου 94 ως προς τις αρμοδιότητες που θα ανήκαν στους δήμους από 1^η Ιανουαρίου 2013 μετά το πέρας εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου 2013-1016, πολύ πιθανόν και στις καλένδες.

Η μετάθεση της υλοποίησης της προαναφερόμενης ρύθμισης όπως συμπληρώνεται και με τη διάταξη της παρ.1β του άρθρου 95 του νόμου 3852/2010 δεν εκπλήσσει. Αντίθετα εξέπληττε η αδράνεια του Υπουργού Εσωτερικών για την μετάθεση  του χρόνου μεταφοράς των αρμοδιοτήτων έως και την τελευταία ημέρα της προθεσμίας. Ήδη από δεκαοκτώ μήνες πριν είχε διατυπωθεί η εισήγηση για την μετάθεση της προθεσμίας την 1^η Ιανουαρίου του 2015 με βασικό επιχείρημα την καλή προετοιμασία της μεταβίβασης των αρμοδιοτήτων τόσο σε επίπεδο οργανωτικό όσο και διοικητικό. Τότε είχε αξιολογηθεί ως πρόωρη η τροποποίηση των σχετικών διατάξεων. Έκτοτε πέρασαν αρκετοί μήνες και όπως φαίνεται η προθεσμία είχε ξεχαστεί.

Ο ορισμός του δεύτερου ημίσεος της πρώτης δημοτικής περιόδου των «καλλικρατικών» Δήμων ως χρόνου μεταφοράς και των υπολοίπων αρμοδιοτήτων είχε κριθεί αναγκαίος από τον νομοθέτη του ν.3852/2010 προκειμένου να είχε ήδη ολοκληρωθεί η οργάνωση των νέων δήμων και η επιτυχής άσκηση του πρώτου μέρους των αρμοδιοτήτων που μεταβιβάστηκαν από 1^η Ιανουαρίου 2011. Κυρίως όμως ο χρόνος των δύο ετών κρίθηκε και ήταν επαρκής για την καλύτερη προετοιμασία των δήμων έτσι ώστε να ασκήσουν και τις επιπρόσθετες αρμοδιότητες που προϋπόθεταν σωστή διάταξη του ανθρώπινου δυναμικού και κατάρτιση για την εκτέλεση υπηρεσίας σε αντικείμενα παντελώς ξένα με το τώρα υπηρεσιακό αντικείμενο των δημοτικών υπηρεσιών.

Τα δύο χρόνια παρήλθαν χωρίς κανείς να ασχοληθεί σοβαρά με την προετοιμασία των δήμων για την ανάληψη των νέων αρμοδιοτήτων. Έτσι η παράταση της προθεσμίας ήταν αναπόφευκτη. Ο ορισμός της 1^η Ιανουαρίου 2015 ως νέας προθεσμίας ήταν εύλογος διότι επέτρεπε και στη Κυβέρνηση και στους Δήμους να ανακτήσουν τον χαμένο χρόνο αλλά και να οργανώσουν την έξοδο από τις δύσκολες συνθήκες της δημοσιονομικής κρίσης.

Αντίθετα η αόριστη παραπομπή της μεταβίβασης των αρμοδιοτήτων μετά το 2016 σε συνδυασμό ασφαλώς και με τις λοιπές εξελίξεις για την περιορισμό της  διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας των δήμων αναδεικνύει την διάθεση του Υπουργείου Εσωτερικών να προβεί στο πάγωμα καίριων πτυχών της μεταρρύθμισης του 2010 και παράλληλα να παραμείνει κατ΄ ουσία απαθής θεατής της περιθωριοποίησης της αυτοδιοίκησης.

                      ΠΡΑΞΗ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ Φ.Ε.Κ. 256/31.12.2012

Άρθρο 1

Ζητήματα αρμοδιοτήτων των άρθρων 94, 95 και 204 του ν. 3852/2010

 

1. Ο χρόνος έναρξης άσκησης από τους δήμους των αρμοδιοτήτων των άρθρων 94 και 204 του ν. 3852/2010 (Α΄ 87), που τους μεταβιβάζονται στο πλαίσιο των οριζομένων στη περ. β΄ της παρ. 1 του άρθρου 95 και στο πρώτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 206 του ιδίου νόμου, κατά τη διάρκεια εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013 – 2016, ως ισχύει, καθορίζεται αναλόγως με σχετικές αποφάσεις του Υπουργού Εσωτερικών και του Υπουργού Οικονομικών σε ζητήματα αρμοδιότητάς του, καθώς και κάθε άλλου καθ’ ύλην αρμόδιου Υπουργού, όπου συντρέχει περίπτωση, έπειτα από γνώμη της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ).

Με τις αποφάσεις αυτές, ρυθμίζονται και ζητήματα μεταφοράς προσωπικού και απόδοσης των ανάλογων οικονομικών πόρων, που απαιτούνται για την άσκηση των αρμοδιοτήτων που μεταβιβάζονται στους δήμους, καθώς και κάθε άλλο αναγκαίο ειδικό, τεχνικό, λεπτομερειακό ζήτημα.

2. Mε όμοιες αποφάσεις του Υπουργού Εσωτερικών, καθορίζεται αναλόγως ο χρόνος έναρξης άσκησης από τους δήμους των αρμοδιοτήτων που μεταβιβάστηκαν σε αυτούς στο πλαίσιο των οριζομένων στην περ. α, της παρ. 1, του άρθρου 95 του ν.3852/ 2010, για τις οποίες παρέχεται διοικητική υποστήριξη.

Μέχρι την έκδοση των σχετικών αποφάσεων, συνεχίζουν να έχουν εφαρμογή οι ρυθμίσεις των παρ. 2,3 και 4 και της περ. α΄ της παρ. 6 του άρθρου 95 και του δεύτερου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 206 του ανωτέρω νόμου, κατά παρέκκλιση της προβλεπόμενης σε αυτά σχετικής προθεσμίας.

3. Κάθε γενική ή ειδική διάταξη που ρυθμίζει αντίθετα με τα ανωτέρω καταργείται από της δημοσιεύσεως του παρόντος.»